Του Τάσου ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Τι κρύβεται άραγε, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι που δηλώνουν καλά πληροφορημένοι, σε ένα από τα συρτάρια του γραφείου του υπουργού Πολιτισμού Παύλου Γερουλάνου αναφορικά με το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού;
Τι εισηγήσεις υπάρχουν από συμβούλους του με σπουδές in USΑ.
Λέτε να έχουμε μία επανάσταση που θα ξεκινάει από τα σχολεία ή αυτές οι σκέψεις μπορούν κάλλιστα σήμερα να χαρακτηριστούν ως ουτοπικές;
Οι πληροφορίες που αρχίζουν και διαρρέουν με τη συχνότητα σταγόνων νερού το τελευταίο διάστημα αναφέρουν την ύπαρξη ενός σχεδίου τύπου «Καλλικράτης», αποκλειστικά για τον αθλητισμό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, που ασφαλώς θα φέρει την ονομασία κάποιου άλλου αρχαίου προγόνου μας, με αθλητική, αυτήν τη φορά, προέλευση.
Αλλωστε η νέα κυβέρνηση έχει αποκτήσει μία μανία να βαφτίζει τις αλλαγές και τα νομοσχέδια με κύρια έμπνευση τα χρόνια της αρχαιότητας.
Η κατηγοριοποίηση των αθλημάτων στις αρχές της χρονιάς ίσως αποτελέσει και το πεδίο εκκίνησης για την ενοποίηση των αθλητικών ομοσπονδιών με κοινές καταβολές που ως απώτερο στόχο δεν θα έχει όμως ένα καλύτερο αγωνιστικό αποτέλεσμα, αλλά απλά τις περικοπές στα έξοδα.
Αυτή η ιδέα δεν είναι βέβαια καινούργια. Την είχε φέρει κάποτε στην επιφάνεια και το παλαιό ΠΑΣΟΚ με πρώτη προτεινόμενη ενέργεια τη χωροταξική ένωση των ομοσπονδιών σε ένα και μοναδικό κτίριο, που θα τις απάλλασσε εξ ολοκλήρου και διά παντός από τον βραχνά του ενοικιοστασίου.
Τώρα είναι φανερό ότι η πολιτεία ψάχνεται ακόμα περισσότερο. Αρχικά για μία ενοποίηση χώρων και αθλημάτων δύσκολα θα συμβεί πάντως κάτι τέτοιο- και κατόπιν για πλάνα ανάπτυξης του αθλητισμού και όχι διαχείρισης του πρωταθλητισμού.
Μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά ανεφάρμοστα αν δεχτούμε ως ορθές τις πληροφορίες ότι η επανάσταση θα ξεκινήσει από τα σχολεία.
Ποιά σχολεία;
Αυτά που στην πλειονότητά τους έχουν γυμναστές και όχι προπονητές.
Αυτά που δεν διαθέτουν αθλητικές εγκαταστάσεις.
Αυτά που σήμερα γεννούν αδιάφορους καθηγητές και προβληματικούς πολίτες.
Στις ΗΠΑ ο αθλητισμός πράγματι καλλιεργείται σχεδόν στο σύνολό του σε κολέγια και πανεπιστήμια, αλλά όλα τους είναι ιδιωτικά.
Οι γονείς πληρώνουν, τα πανεπιστήμια προσφέρουν μέσα, προπονητές, υποτροφίες και τα σχολεία ακόμα και στα μικρότερα χωριά διαθέτουν κλειστά γυμναστήρια κατασκευασμένα από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Αν θέλουμε να λάβουμε ως υπόδειγμα δράσης τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ και κατόπιν να τα εφαρμόσουμε εδώ, τότε θα πρέπει να έχουμε εφεύρει νωρίτερα ως Ελλάδα τη μηχανή του χρόνου για να ένα πελώριο άλμα στο μέλλον.
Αναδημοσίευση από sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου