Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη χώρα μας γύρισε μισόν αιώνα πίσω. Στα χρόνια μετά τον εμφύλιο, που τα εγκλήματα κατά της Ελλάδας και το παρακράτος δέσποζαν στην πολιτική ζωή του τόπου ανοίγοντας το δρόμο για τη χούντα των συνταγματαρχών. Διότι μην έχετε ψευδαισθήσεις. Και στη Superleague η "χούντα" είναι το ζητούμενο. Του ενός ή του άλλου. Το 50-50 κανείς δεν το θέλει.
Το επαγγελματικό μπάσκετ από την άλλη αντιμετωπίζει άλλα ζητήματα. Επιβίωσης.
Η γάγγραινα της ΕΕΑ
Το πρόβλημα είναι ότι τελικά αυτές οι ομάδες θα πάρουν το πιστοποιητικό! Ακόμα κι αν χρειαστεί να συνεδριάσει η Επιτροπή μία, δύο ή περισσότερες φορές ακόμα. Το έργο αυτό το βλέπουμε κάθε χρόνο. Διότι φαίνεται πως εν τέλει αυτός είναι ο ρόλος της ΕΕΑ. Να χορηγεί πιστοποιητικά. Ανεξάρτητα από το αν τηρούνται οι προθεσμίες ή πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις. Δίχως ποτέ μα ποτέ να έχει επιχειρηθεί από τα μέλη της ο έλεγχος των δικαιολογητικών που προσκομίζουν οι ομάδες στους φακέλους τους. Μόνο να χορηγεί πιστοποιητικά. Ίσως μάλιστα να έπρεπε να αλλάξει το όνομά της. Και να λέγεται ΕΧΠ. Επιτροπή Χορήγησης Πιστοποιητικών.
Αυτή η Επιτροπή αποτελεί τη μεγαλύτερη γάγγραινα του επαγγελματικού αθλητισμού στη χώρα μας. Κι η κατάργησή της είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης. Το δεύτερο είναι η διαμόρφωση ξεκάθαρου πλαισίου λειτουργίας των αθλητικών ανωνύμων εταιρειών.
Η επιλογή στις λίγκες
Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να έχουμε υγιή επαγγελματικό αθλητισμό στην Ελλάδα, πρέπει να γίνουν κατ' αρχάς δύο βασικά πράγματα:
Α) Να δοθεί στις επαγγελματικές λίγκες η αποκλειστική αρμοδιότητα επιλογής των επενδυτών και των ομάδων που μετέχουν σε αυτές. Να καταργηθεί δηλαδή η ΕΕΑ, η οποία αφενός δίνει άλλοθι στις λίγκες κάθε φορά που σκάνε "φούσκες" και ομάδες παρουσιάζουν σημάδια οικονομικής διάλυσης ("τι να κάνουμε εμείς, αφού η ΕΕΑ τούς έδωσε πιστοποιητικό";) και αφετέρου επιτρέπει στην εκάστοτε κυβέρνηση να εξυπηρετεί μικροπολιτικές σκοπιμότητες (είναι προτιμότερο να παίζει μια ομάδα που εκπροσωπεί μια ολόκληρη εκλογική περιφέρεια σε ένα πρωτάθλημα ακόμα κι αν δεν πληροί τις προϋποθέσεις, παρά να μην παίζει, οι ψηφοφόροι της περιφέρειας να είναι δυσαρεστημένοι και να ρίχνουν αλλού την ψήφο τους).
Αν δεχθούμε ότι μία επαγγελματική λίγκα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας συνεταιρισμός, πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε σοβαρούς επιχειρηματίες, όπως για παράδειγμα οι Γιαννακόπουλοι και οι Αγγελόπουλοι, να επιλέγουν ΑΥΤΟΙ τους συνεταίρους τους. Να ερευνούν ΑΥΤΟΙ για το ποιον οποιουδήποτε αναλαμβάνει τις τύχες μιας ΚΑΕ και να αποφασίζουν αν θέλουν να κάνουν τη δουλειά μαζί του ή όχι. Έτσι θα έχουν και την αποκλειστική ευθύνη για την εικόνα που θα εμφανίζει το πρωτάθλημα-"προϊόν" τους, όπως τους αρέσει να το ονομάζουν.
Β) Να υπαχθούν οι ανώνυμες αθλητικές εταιρείες στο Υπουργείο Ανάπτυξης δίχως αστερίσκους, υποσημειώσεις και λοιπά παραθυράκια. Όπως όλες οι ανώνυμες εταιρείες σε αυτή τη χώρα, με όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την υπαγωγή τους στον Εμπορικό Νόμο και τα λοιπά νομοθετήματα που ορίζουν το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των εμπορικών ανωνύμων εταιρειών. Και με όλους τους ελέγχους και τις κυρώσεις που προβλέπονται για τις παραβάσεις.
Αλλιώς... ερασιτέχνες ξανά!
Για να έχουμε επαγγελματικό αθλητισμό, πρέπει να τον αντέχουμε. Να συμμορφωθούμε πλήρως με τις περίφημες επιταγές της ελεύθερης αγοράς, αφού αυτό το σύστημα είναι το κυρίαρχο και έχουμε κι εμείς επιλέξει να διέπει τη ζωή μας, και να τον οικοδομήσουμε πάνω σε αυτές.
Διαφορετικά δεν είναι υποχρεωτικό να είναι επαγγελματικός. Ας ξαναγίνει ερασιτεχνικός. Στο κάτω κάτω ποδόσφαιρο και μπάσκετ δεν είναι δα και η ζωή μας όλη. Απλώς παιχνίδια είναι, την ουσία των οποίων έχουμε προ πολλού χάσει έχοντας παρασυρθεί στη δίνη του ανταγωνισμού και του φανατισμού που προκαλεί η εμπορευματοποίησή τους. Μήπως τελικά θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ
sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου