Όπως έχει ήδη αναφερθεί τα αθλήματα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά χαρά, διασκέδαση, υγιές σώμα και κοινωνικοποίηση. Υπάρχουν, όμως και φορές που η πίεση για την επιτυχία μπορεί να οδηγήσει σε αναστάτωση και δάκρυα.
Το κάθε παιδί φέρνει στο γήπεδο τη δική του μοναδική προσωπικότητα και τη δική του ιστορία. Κάποια παιδιά μπορούν να χαρακτηριστούν ως τελειομανή και να είναι πολύ σκληρά με τον εαυτό τους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Άλλες φορές η πίεση που υφίστανται μπορεί να είναι εξωγενής. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τους άλλους και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονέων και των προπονητών μπορεί να τα οδηγήσει στο συναίσθημα και την πεποίθηση ότι μόνο με τη νίκη μπορούν να κερδίσουν την αποδοχή από τα άτομα που αγαπούν και σέβονται.
Ο τρόπος που τα παιδιά αντιμετωπίζουν το άγχος και την πίεση από το άθλημα που συμμετέχουν έχει αντίκτυπο στην επίδοσή τους αλλά μπορεί να έχει ακόμα και μια μακροχρόνια επίδραση στο πως θα αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις στη ζωή τους γενικότερα.
Πολλές φορές το άγχος που σχετίζεται με τα αθλήματα μπορεί να είναι θετικό με την έννοια ότι προετοιμάζει το σώμα και το νου να αντιμετωπίσει την πρόκληση με συγκέντρωση, δύναμη και επαγρύπνηση. Από την άλλη πλευρά το υπερβολικό και έντονο άγχος μπορεί να εξαντλήσει το παιδί και να το οδηγήσει σε αθλητική εξουθένωση.
Οι προπονητές μπορούν να αναγνωρίσουν την παραπάνω διαφορά μεταξύ θετικού και αρνητικού άγχους με το να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά των μικρών αθλητών. Για παράδειγμα είναι το παιδί συγκεντρωμένο και έτοιμο να αναλάβει δράση ή είναι πολύ νευρικό και ανήσυχο; Πως διαχειρίζεται τα λάθη του; Παραπονιέται για πονοκεφάλους, στομαχόπονο πριν τις προπονήσεις ή τους αγώνες; Μπορεί να ελέγχει τα συναισθηματά του σε περίπτωση λάθους;
Άλλα επιπλέον σημάδια του άγχους μπορεί να περιλαμβάνουν την ξαφνική αντίσταση του παιδιού στο να συμμετέχει στην προπόνηση ή στον αγώνα, έλλειψη ενδιαφέροντος για το άθλημα που αγαπούσε πολύ, φόβο όταν πάει να παίξει είτε στην προπόνηση είτε στον αγώνα, διαταραχές στον ύπνο ή ακόμα και στο συναίσθημα (π.χ. διαρκής θλίψη και απογοήτευση).
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω είναι σημαντικό ως προπονητές να παρατηρήσουμε και το δικό μας ρόλο στην ενδεχόμενη πίεση και άγχος που βιώνουν οι μικροί αθλητές μας. Ρίχνουμε όλο μας το βάρος στις επιτυχίες και τις νίκες της ομάδας προσθέτοντας έτσι περαιτέρω πίεση στα παιδιά; Εάν καλλιεργούμε στα παιδιά την πeποίθηση ότι πρέπει να κερδίζουμε διαρκώς με οποιοδήποτε κόστος τότε αυτό μπορεί να είναι υπερβολικό και εξουθενωτικό για τους αθλητές. Η ποιότητα και το επίπεδο της προπόνησης μπορεί να τροφοδοτήσει και να προκαλέσει άγχος επίδοσης.
Προκειμένου να βοηθήσουμε τα παιδιά να ανταπεξέλθουν στις αγχωτικές προκλήσεις του αθλήματος ας έχουμε στο νου μας και ας τα διδάξουμε καταρχάς ότι το άγχος πριν τους αγώνες είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Ακόμα, είναι σημαντικό να διδάξουμε στους αθλητές τεχνικές χαλάρωσης και τεχνικές αναπνοών που βοηθούν στην καταπολέμιση του άγχους. Ας προετοιμάσουμε του μικρούς αθλητές πνευματικά και σωματικά για τον αγώνα περιγράφοντάς τον και εξηγώντας τους στόχους μας, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Ας τους δώσουμε τη δυνατότητα να παίξουν για να διασκεδάσουν. Μετά τον αγώνα ας σχολιάσουμε όλοι μαζί τα λάθη αλλά ας μην ξεχνάμε και τις επιτυχίες του κάθε παιδιού. Τέλος, θα ήταν βοηθητικό να σχεδιάσουμε μια προπόνηση σαν εξoμοίωση ενός αγώνα προκειμένου τα παιδιά να αρχίζουν να συνηθίζουν, να επεξεργάζονται και να διαχειρίζονται τις αγωνιστικές συνθήκες στο ασφαλές περιβάλλον της προπόνησης. Μαρία Δάρα Ψυχολόγος
sportsacademies.opap.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου