Για
όνομα του …θεού (της αριστεράς) πώς ξεστομίζονται τέτοια πράγματα;
Δηλώνω, ως άνθρωπος του αθλητισμού επί μισό αιώνα, κατηγορηματικά
αντίθετος και προσβεβλημένος με τη …σοφιστεία που κυκλοφορεί ότι μπορεί
το Ολυμπιακό ποδηλατοδρόμιο να χρησιμοποιηθεί ως χώρος φιλοξενίας
προσφύγων ή μεταναστών!
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις των εμβρόντητων ανθρώπων της
ποδηλατικής ομοσπονδίας και του Δήμου Αμαρουσίου (υποθέτω και της ΕΟΕ)
κανείς σώφρων άνθρωπος δεν ακούει σαν «λογική λύση» τη χρησιμοποίηση
μιας Ολυμπιακού επιπέδου αθλητικής εγκατάστασης για την αντιμετώπιση του
συγκεκριμένου προβλήματος…
Γιατί αμφιβάλω αν έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο σε δημοκρατική, ελεύθερη και μη εμπόλεμη χώρα ή έστω σε χώρα που δεν έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από φυσικό όλεθρο! Και απορώ ποιος (αν)εγκέφαλος σκέφθηκε αυτή την αποκοτιά, που θα έλεγαν κι οι παλιοί…
Λύση –ντροπή για τον αθλητισμό μας, λύση –προσβολή για τους Έλληνες πολίτες, που φορολογήθηκαν ή χρεώθηκαν «γενναία» για να δημιουργηθούν αυτές οι εγκαταστάσεις, οι οποίες θα έπρεπε ως μονάδες και ως σύνολο όχι μόνο να λειτουργούν παραγωγικά -αθλητικά και οικονομικά- για τον αθλητισμό αλλά και για τον τουρισμό της Αθήνας και της χώρας γενικότερα.
Δεν έχει σημασία ποια θέση είχαν συνολικά ή ατομικά ο ΣΥΡΙΖΑ ή τα στελέχη του απέναντι στους Ολυμπιακούς του 2004 ή απέναντι στον τρόπο σχεδιασμού και υλοποίησης των έργων ή της διοργάνωσης…
Σημασία έχει ότι κανείς δεν δικαιούται άκριτα και αβασάνιστα να «πετάει» λύσεις που δεν συνάδουν ούτε με το χώρο (συνολικά του ΟΑΚΑ) ούτε με το σκοπό ούτε με την αξία μιας αθλητικής υποδομής αυτού του επιπέδου.
Μη σπεύσει να μιλήσει κανείς για «προσωρινό μέτρο» όταν εδώ γεννήθηκε η παροιμιώδης έκφραση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» ούτε φυσικά για αδήριτη ανάγκη της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ένα βαρύτατο πρόβλημα.
Ναι, σε αυτή τη θέση βρίσκεται η κυβέρνηση, αλλά οφείλει να βρει άλλες λύσεις, πάντως όχι ένα εν λειτουργία ποδηλατοδρόμιο δίπλα στις δύο μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της Ελλάδας (στάδιο και κλειστό μπάσκετ) όπου σχεδόν δύο με τρεις φορές την εβδομάδα υπάρχουν ελληνικοί ή διεθνείς αγώνες, με την παρουσία χιλιάδων φιλάθλων και τροχοφόρων!
Πώς μπορεί να βάζει σε κίνδυνο την ασφαλή και απρόσκοπτη κίνηση και «συμβίωση» φιλοξενούντων (θεατών – οπαδών) και φιλοξενούμενων (προσφύγων – μεταναστών) αλλά και τις ζημιές που αναμφίβολα θα υπάρξουν στο ποδηλατοδρόμιο; Δεν αντιλαμβάνεται κανείς ότι έτσι μπορεί να το «θυσιάσει» για πολλά χρόνια σε αχρησία, αφ’ ότου θα έχει «μειωθεί» το πρόβλημα, καθώς δεν θα μπορεί να δαπανήσει το Κράτος τα ποσά αποκατάστασης των «πληγών» του;
Ας μην προσθέσω άλλα… Είπαν αρκετά ο δήμος Αμαρουσίου και η ΕΟΠ για την πρόταση –σοκ και δέος που βγήκε ξαφνικά στο προσκήνιο.
Θα πω όμως ότι η σημειολογία και μόνο μιας τέτοιας κίνησης θα γκρέμιζε πολλά από τις θέσεις για τον αθλητισμό που περιέχει –έστω θεωρητικά- το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ!
Γιατί αμφιβάλω αν έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο σε δημοκρατική, ελεύθερη και μη εμπόλεμη χώρα ή έστω σε χώρα που δεν έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από φυσικό όλεθρο! Και απορώ ποιος (αν)εγκέφαλος σκέφθηκε αυτή την αποκοτιά, που θα έλεγαν κι οι παλιοί…
Λύση –ντροπή για τον αθλητισμό μας, λύση –προσβολή για τους Έλληνες πολίτες, που φορολογήθηκαν ή χρεώθηκαν «γενναία» για να δημιουργηθούν αυτές οι εγκαταστάσεις, οι οποίες θα έπρεπε ως μονάδες και ως σύνολο όχι μόνο να λειτουργούν παραγωγικά -αθλητικά και οικονομικά- για τον αθλητισμό αλλά και για τον τουρισμό της Αθήνας και της χώρας γενικότερα.
Δεν έχει σημασία ποια θέση είχαν συνολικά ή ατομικά ο ΣΥΡΙΖΑ ή τα στελέχη του απέναντι στους Ολυμπιακούς του 2004 ή απέναντι στον τρόπο σχεδιασμού και υλοποίησης των έργων ή της διοργάνωσης…
Σημασία έχει ότι κανείς δεν δικαιούται άκριτα και αβασάνιστα να «πετάει» λύσεις που δεν συνάδουν ούτε με το χώρο (συνολικά του ΟΑΚΑ) ούτε με το σκοπό ούτε με την αξία μιας αθλητικής υποδομής αυτού του επιπέδου.
Μη σπεύσει να μιλήσει κανείς για «προσωρινό μέτρο» όταν εδώ γεννήθηκε η παροιμιώδης έκφραση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» ούτε φυσικά για αδήριτη ανάγκη της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ένα βαρύτατο πρόβλημα.
Ναι, σε αυτή τη θέση βρίσκεται η κυβέρνηση, αλλά οφείλει να βρει άλλες λύσεις, πάντως όχι ένα εν λειτουργία ποδηλατοδρόμιο δίπλα στις δύο μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της Ελλάδας (στάδιο και κλειστό μπάσκετ) όπου σχεδόν δύο με τρεις φορές την εβδομάδα υπάρχουν ελληνικοί ή διεθνείς αγώνες, με την παρουσία χιλιάδων φιλάθλων και τροχοφόρων!
Πώς μπορεί να βάζει σε κίνδυνο την ασφαλή και απρόσκοπτη κίνηση και «συμβίωση» φιλοξενούντων (θεατών – οπαδών) και φιλοξενούμενων (προσφύγων – μεταναστών) αλλά και τις ζημιές που αναμφίβολα θα υπάρξουν στο ποδηλατοδρόμιο; Δεν αντιλαμβάνεται κανείς ότι έτσι μπορεί να το «θυσιάσει» για πολλά χρόνια σε αχρησία, αφ’ ότου θα έχει «μειωθεί» το πρόβλημα, καθώς δεν θα μπορεί να δαπανήσει το Κράτος τα ποσά αποκατάστασης των «πληγών» του;
Ας μην προσθέσω άλλα… Είπαν αρκετά ο δήμος Αμαρουσίου και η ΕΟΠ για την πρόταση –σοκ και δέος που βγήκε ξαφνικά στο προσκήνιο.
Θα πω όμως ότι η σημειολογία και μόνο μιας τέτοιας κίνησης θα γκρέμιζε πολλά από τις θέσεις για τον αθλητισμό που περιέχει –έστω θεωρητικά- το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ!
Σημ. Δηλώνω ότι παραμένω ακόμη στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ με κριτικά
αποστασιοποιημένη ματιά, αλλά και με διάθεση αποδοχής ή ανοχής όσων
πολιτικών ή αποφάσεων νομίζω ότι ανταποκρίνονται στον αναγκαστικό
ρεαλισμό των σημερινών συνθηκών και των δεσμεύσεων προς τους θεσμούς ή
πιο σωστά των πληρωμών των ολέθριων λαθών των μεταπολιτευτικών
κυβερνήσεων…
sportfeed.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου