Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ


Από τον Σωτήρη Αλόγακο, Εκδότη του 7news.gr

Ήμουν δεκαεπτά χρονών όταν πρωτοβγήκα βόλτα στον Πειραιά Σάββατο βράδυ.Βλέπετε εμείς είμασταν πιο περιορισμένοι απο τα σημερινά παιδιά που μπορεί να βγαίνουν βόλτες ακόμα και απο τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού.

Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί από το πλήθος κόσμου που ανέβαινε την Βασιλέως Γεωργίου για να πάει στο Δημοτικό Θέατρο ή στην Πλατεία Κοραή και στην συνέχεια Πασαλιμάνι και Μικρολίμανο.
Για μερικές ώρες ο δρόμος αν και ανηφορικός «κατηφόριζε» προς εκείνες τις τοποθεσίες.
Τα αγόρια όλα μαζί παρέα, το ίδιο και τα κορίτσια και μερικές φορές και όλοι μαζί. Ραντεβού στο σκάκι ή έξω από το Δημοτικό Θέατρο και στη συνέχεια κατηφορίζαμε τη Σωτήρος.
Πειράγματα στο δρόμο, γέλια, ζευγαράκια αγκαλιά ή χεράκι αν ήταν στην αρχή της σχέσης.

Πολλές φορές ξεκινάγαμε ανάποδα και αντί για καφέ στην «Πασαρέλα» πηγαίναμε για Goodys ή McDonalds και όσοι πραγματικά πεινάγαμε, στο American House.
Το να βρεις τραπέζι ήταν κάτι πολύ δυσκολο αφού περίμενες να φύγει κάποιος να τρέξεις να προλάβεις και μετά να στηθείς στην ουρά που ήταν ατελείωτη.
Μετά το φαγητό και τις άφθονες «Coca Coles», περατζάδα από την «Πασαρέλα».
Το λέει και το όνομα της έτσι και αλλιώς. Βόλτα μέχρι την Πλατεία Αλεξάνδρας, πειράγματα,νέες γνωριμίες ή πολύ σοβαρές συζητήσεις μεταξύ φίλων.
Οι πιο τολμηροί και όσοι είχαν και περισσότερα λεφτά όταν βράδιαζε καλά την στήνανε σε κάποιο απο τα clubakia όπου γίνοταν «συγκέντρωση» και μέσα αλλά και έξω.
Οι υπόλοιποι πέρναμε τον δρόμο της επιστροφής ανάποδα κάνοντας το ανάποδο δρομολόγιο.
Στο λεωφορείο το τελευταίο που πάντα αργούσε λίγο έπαιζες τα τελευταία παιχνίδια με τα κορίτσια που ήταν απέναντι σου ή στη χειρότερη αν ήσουν άτυχος έβρισκες άλλους γνωστούς και συζήταγες για το πως πέρασες.

Ειδικά τα καλοκαίρια και μετά το κλείσιμο των σχολείων ο Πειραιάς ήταν η ομορφότερη πόλη για να βγει κάποιος. Συνδύαζε τα πάντα.
Μαγαζία, κόσμο καλό, θάλασσα, φαγητό, μουσική, ότι ήθελες το έβρισκες και το έκανες. Ήταν ένας μικρός παράδεισος.

Πριν από 2 εβδομάδες ανέβαινα με το αυτοκίνητο μου (παντρεμένος με παιδί πλέον) τη Βασιλέως Γεωργίου......
Η πλήρης απογοήτευση!!!!!
Από την Αγία Τριάδα έως και την διασταύρωση με την Γρηγ.Λαμπράκη είδα, 2 Πακιστανούς, 1 σκύλο και 2 αυτοκίνητα.
Προσέξτε το καλύτερο.
Η ώρα ήταν 19.00 και η ημέρα Σάββατο!!!
Ο Πειραιάς μουντός, βρώμικος με μια αρνητική αύρα.
Τα μαγαζιά άδεια, τα Goodys και τα McDonalds δεν υπάρχουν πια....
Δεν με πείραξε που έκλεισαν, έτσι και αλλιώς το φαγητό τους όλοι ξέρουμε ότι δεν ήταν και το καλύτερο.
Με πείραξε όμως που σε μια περιοχή όπως το Πασαλιμάνι που κάποτε όλοι εμείς περάσαμε, μεγαλώσαμε, ερωτευτήκαμε,αγαπήσαμε.... τώρα δεν τολμάς να κυκλοφορήσεις.
Ρατσιστής δεν είμαι, σίγουρα όμως δεν αισθάνομαι ότι ζω στην χώρα μου και πόσο μάλλον στον ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΟΥ!!!

Είμαι τυχερός που σε αυτόν το δύσκολο, άσχημο και βίαιο καιρό εγώ έχω κάτι όμορφο να θυμάμαι!!!
Λυπάμαι όμως για τον γιο μου που δεν τα δεί ποτέ αυτά. Δε θα δει ποτέ το σούρουπο απο την Πλατεία Αλεξάνδρας ή από την Πειραϊκή, αγκαλιά με την κοπέλα του όπως έκανα εγώ με την δική μου και πλέον γυναίκα μου. ΛΥΠΑΜΑΙ για τον ΠΕΙΡΑΙΑ .......
Αναδημοσίευση από neakeratsiniou.blogspot.com

1 σχόλιο:

  1. Πιστεύω πως οι δημοτικές αρχές - ανεξαρτήτως χρωμάτων - από τον Σκυλίτση και μετά (παρεμπιπτόντως η φώτο είναι προμεταπολιτευτική, στο Δημοτικό Θέατρο υπάρχει το στέμμα του βασιλέως) έκαναν ότι μπορούσαν για να απαξιώσουν τον Πειραιά...
    Πλέον δικαίως φέρει τον τίτλο της "Κυψέλης μετά θαλάσσεως"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΡΟΔΙΤΗ - ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ 0-3 ΓΙΑ ΤΟΝ 1ο ΓΥΡΟ ΚΥΠΕΛΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΣΠΕΔΑ

Επιτυχημένο ξεκίνημα για το γυναικείο μας τμήμα στον 1ο γύρο του κύπελου ΕΣΠΕΔΑ. Σε εκτός έδρας αγώνα, ο οποίος όμως διεξήχθη στο '...