ΜΙΑ ''ΞΑΝΘΙΑ'' ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ

Ενας Πειραιώτης φαρμακοποιός που πουλάει φρέσκια βιολογική μπίρα ακόμα και στους Γερμανούς, ο Αλέξανδρος Κουμάντος δημιουργός της Πειραϊκής Μικρο-ζυθοποιίας, εξηγεί γιατί η υπέρβαση είναι παιδί του πείσματος και της επιμονής.

Εξέλιξη. Eνα όνειρο που έγινε πραγματικότητα με τις εγκαταστάσεις στη BI.ΠΕ. Λαμίας.

Για τον Αλέξανδρο Κουμάντο δεν υπάρχει κούραση και όταν μιλάει για τις προσπάθειες των πέντε χρόνων της Πειραϊκής Μικροζυθοποιίας αποκτά τον ενθουσιασμό ενός πρωτάρη που πιστεύει ότι θα κατακτήσει τον κόσμο. Και η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει αρκετά βήματα για να τον κατακτήσει. Τον κόσμο της μπίρας, συγκεκριμένα, και μάλιστα της μικροζυθοποιίας. "Η τάση στο εξωτερικό αυτήν τη στιγμή είναι η επιστροφή στους μικρούς παραγωγούς. Αυτούς που δημιούργησαν την παράδοση τη δεκαετία του "50 πριν αναγκαστούν να κλείσουν από τη μαζική κατανάλωση". Ο ίδιος υπερασπίζεται με πάθος τους ανθρώπους που έχουν την τόλμη και την αγωνία να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό. "Από την υπογραφή και τη σφραγίδα μετρώ περισσότερο το πείσμα και την έμπνευση", υποστηρίζει με έμφαση.

Και η προσωπική του ιστορία το αποδεικνύει περίτρανα, αφού ξεκίνησε τελείως παράδοξα. Φαρμακοποιός στο επάγγελμα, ο κ. Κουμάντος αποφάσισε κάποια στιγμή να ακολουθήσει εκείνο που του έλεγε η καρδιά του. Παράδοση μπίρας στη Δραπετσώνα, όπου μεγάλωσε, δεν υπήρχε, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε. Κατάστρωσε ένα σχέδιο δράσης και για επτά χρόνια, από το 1998 μέχρι το 2005, που άνοιξε την επιχείρηση, επισκεπτόταν όλα τα μικροζυθοποιεία της Ευρώπης, Αμερικής και Καναδά. "Εξω η γνώση είναι ελεύθερη. Η μπίρα είναι το ποτό του φτωχού και σχεδόν κάθε γειτονιά έχει ένα μικροζυθοποιείο. Μπαίνεις στις αποθήκες με τις δεξαμενές, βλέπεις τη δουλειά, μαθαίνεις τα μυστικά. Οι ζυθοποιοί δεν έχουν κάτι να κρύψουν γιατί απλώς η επιτυχία μιας μπίρας βρίσκεται αλλού. Δεν αρκεί καλός λυκίσκος και βύνη". Αυτός είναι ο λόγος που έχει και ο ίδιος πάντα ανοιχτό το ζυθοποιείο του. Ενδιάμεσα στα ταξίδια του παρακολούθησε ένα εξάμηνο μαθήματα ζυθοποίησης στο τμήμα Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών στο ΤΕΙ Αθηνών -"χρωστώ πολλά στις γνώσεις και στη βοήθειά τους"- και αποφάσισε να συγκεντρώσει τα κεφάλαια για ένα δημιουργήσει ένα μικροζυθοποιείο για την πρώτη ελληνική, φρέσκια, βιολογική μπίρα παραδοσιακής ζυθοποίησης με το όνομα "Πειραϊκή". Μόνο με νερό, βύνη κριθαριού και λυκίσκο εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον γερμανικό νόμο περί καθαρότητας του 1516. "Παράτολμο βήμα, το ομολογώ, και αν δεν υπήρχε το φαρμακείο να με υποστηρίζει οικονομικά, δεν ξέρω αν θα το αποφάσιζα ποτέ". Σήμερα, παράγει δυο είδη: Ρils, δηλ. ξανθιά μπίρα με ελαφρύ άρωμα, και pale ale, δηλ. καστανή, γλυκιά, αρωματική και ελαφρώς πικάντικη, με 5% αλκοόλ. Οι μπίρες είναι φρέσκιες (με τρίμηνη διάρκεια ζωής) και παστεριωμένες, ενώ ζυμώνονται και ωριμάζουν έξι μήνες πριν φτάσουν στο ποτήρι.

 

Πόρτα πόρτα!
"Θυμάμαι τους μικροζυθοποιούς από το εξωτερικό, που μου έλεγαν ότι το γεγονός ότι έχεις ένα σωστό προϊόν δεν σημαίνει ότι θα πείσεις κιόλας. Στην αρχή, δεν τους πίστευα. Τους πρώτους μήνες, όμως, κατάλαβα ότι τελικά το πιο σημαντικό δεν ήταν να φτιάξω μια καλή μπίρα, αλλά να μάθω να την πουλάω. Εξοπλίστηκα με ένα φορητό ψυγείο, πάγωνα τις μπίρες από την προηγούμενη και πήγαινα από σούπερ μάρκετ σε σούπερ μάρκετ και από ταβέρνα σε ταβέρνα. Το ενθαρρυντικό ήταν ότι όταν τη δοκίμαζαν όχι απλώς τους άρεσε αλλά έκαναν και τις πρώτες παραγγελίες. Μέχρι όμως πριν από έναν χρόνο δεν υπήρχε καν τμήμα πωλήσεων στην επιχείρηση!", θυμάται.

Μεράκι. Ο κ. Κουμάντος έμαθε την τέχνη βήμα προς βήμα και σήμερα είναι ο πιο θερμός υπερασπιστής της μικροζυθοποιίας.

Η αλήθεια είναι ότι είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του προϊόντος του και όχι μόνο για τους αυτονόητους λόγους αλλά γιατί θεωρεί ότι το μέλλον βρίσκεται στις βιολογικές μπίρες που απευθύνονται σε ένα κοινό που επιστρέφει πάλι στην ουσία. "Ο Ελληνας αγαπά την μπίρα και αναζητάει το κάτι παραπάνω". Αυτός είναι ο λόγος που η επιτυχία του ήρθε από στόμα σε στόμα, από μπακάλικο σε ταβέρνα και από έκθεση σε κέντρο εστίασης. Οχι τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. "Ακόμα και χώρες με μεγάλη παράδοση είναι ανοιχτές σε νέες προτάσεις. Στην αρχή τους φαίνεται παράδοξο που υπάρχουν μικροζυθοποιεία στην Ελλάδα αλλά όταν πιούν την πρώτη γουλιά φαίνεται το χαμόγελο στα χείλη τους".

Φρέσκαδα. Από κάθε δεξαμενή παράγεται ξανθιά (pils) και καστανή (ale) με τρίμηνη διάρκεια ζωής.

Εδώ και μερικούς μήνες, μάλιστα, έχει αποκτήσει φανατικό κοινό στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ, γεγονός που τον οδήγησε στο μεγάλο βήμα: Τη μεταφορά των εγκαταστάσεων από τη Δραπετσώνα όπου ήταν οι συναισθηματικοί δεσμοί του στη βιομηχανική περιοχή (ΒΙ.ΠΕ.) της Λαμίας. "Ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι εδώ και δύο χρόνια παρακολουθούσαν, χωρίς να το γνωρίζω, την πορεία της επιχείρησης από το Ταμείο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας (σ.σ.: ένα πρόγραμμα για την ενίσχυση νέων πρωτοβουλιών που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και αποφάσισαν να επενδύσουν στην πρωτοπορία της".

Δεξαμενές. Η ετήσια παραγωγή μπίρας της Πειραϊκής Μικροζυθοποιίας ανέρχεται σε περίπου 3.000 εκατόλιτρα.

Στην περίπτωσή του, μάλιστα, τα κάνει όλα. Είναι ζυθοποιός, πωλητής και τεχνίτης επί παντός επιστητού αφού ξέρει την παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί να επηρεάσει το τελικό προϊόν. "Δεν διαλέξαμε τυχαία τη ΒΙ.ΠΕ. της Λαμίας. Εκτός από τις ευκολίες των εγκαταστάσεων, έχει άριστη ποιότητα νερού που δίνει μια εξαιρετική μπίρα". Και όσο προχωρούν οι εργασίες σταυρώνει τα χέρια να πάνε όλα καλά. "Θέλω να κάνω την μπίρα ελληνικό προϊόν", ολοκληρώνει. Ακούγεται μεγαλεπήβολο; Οχι στην περίπτωσή του.

ΡΟΖΑ KΡΑΜΕΡΗ
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΟΣ
Αναδημοσίευση από drapetsona-manos.blogspot.com
Πηγή: ethnos.gr