ΠΟΙΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ;

Ένα από τα πλέον σημαντικά άγχη κάθε νέου γονέα, είναι αναμφίβολα, το αν το παιδί του έχει κλίση προς κάποιο συγκεκριμένο άθλημα.

Ακόμη, αγχώνει τους γονείς των παιδιών, ο κίνδυνος τραυματισμών, μη σωστής ανάπτυξης και όχι μόνο... Αξίζει να σημειωθεί ότι ή συμμετοχή ενός παιδιού σε μια αθλητική δραστηριότητα βοηθά στην σωματική του υγεία, στην ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος, στην καλλιέργεια της κοινωνικοποίησής του, στην δημιουργία συνθηκών που προάγουν το σεβασμό, την αρετή της υπομονής, την ευγενή άμυλα, την τοποθέτηση προσωπικών ορίων. Όλα αυτά «χτίζονται» βιωματικά. Συχνά και εύλογα όμως, οι γονείς δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση για το ποια δραστηριότητα θα ταίριαζε στο παιδί τους.

Το Onsports ωστόσο, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην αντιμετώπιση αυτής της δυσκολίας...

Παρατίθενται κάποια παραδείγματα παρακάτω, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν και να οδηγήσουν, κατά προσέγγιση, στις φυσικές δυνατότητες και στην κλίση που μπορεί να έχει για μια συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα ένα παιδί.

Μία αρχική προσέγγιση στο θέμα θα μπορούσε να είναι η παρατήρηση των δραστηριοτήτων, με τις οποίες καταπιάνεται ένα παιδί στην καθημερινότητά του. Για παράδειγμα, παρατηρώντας το παιδί, γίνεται αντιληπτό, ότι του αρέσει να κλωτσά και να «ντριμπλάρει» με τη μπάλα, που του προσφέρθηκε ως δώρο ή προσπαθεί να βάλει καλάθια σε μια μπασκέτα που φιλοξενείται στο χώρο του.

Επιπλέον, ένα ακόμη παράδειγμα είναι να ακούει μουσική και να χορεύει απολαμβάνοντας μάλιστα, αυτή την ενασχόλησή του για αρκετή ώρα. Τα παραπάνω παραδείγματα είναι μία ένδειξη για το τι μπορεί το παιδί να επιθυμεί ή σε τι μπορεί έχει κλίση. Μέσω του εντοπισμού από το γονέα για το ποια δραστηριότητα επιλέγει το παιδί, μπορεί να βοηθηθεί μέσω της παρακίνησης, ώστε να καταφέρει να την καλλιεργήσει και να τη διευρύνει. Το αν η επιλογή είναι η καταλληλότερη, θα το αποδείξει ο χρόνος, ο οποίος θα παρουσιάσει το κατά πόσο το παιδί θέλει να συνεχίσει ή απλά έχει ενθουσιαστεί με κάτι καινούριο.

Από την άλλη, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας, ότι δεν είναι πάντα δυνατόν, να καταλάβει ή να αναγνωρίσει ένας γονιός τις αθλητικές δυνατότητες του παιδιού του. Πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να ασχολούνται με κάτι, που ναι μεν τα απορροφά και τα γυμνάζει, αλλά είναι απροσδιόριστο. Ένα τέτοιο παράδειγμα μπορεί να είναι το ότι το παιδί ξετρελαίνεται να σκαρφαλώνει στα δέντρα, κάτι που είναι δύσκολο να καταταχτεί σε συγκεκριμένη κατηγορία αθλητικών δραστηριοτήτων. Σε αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε να εξεταστεί η συμπεριφορά του σ' ένα γενικότερο και ευρύτερο πλάισιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παρατηρηθεί το κατά πόσο το παιδί επιθυμεί να δραστηριοποιείται περισσότερο μόνο του, απολαμβάνοντας κάποιο ατομικό παιχνίδι ή αν επιζητά να έρθει σε επαφή με άλλα, συνομήλικα παιδιά. Από αυτή την συμπεριφορά μπορεί αρχικά ένας γονιός να διαπιστώσει προς ποια κατεύθυνση αθλητικών δραστηριοτήτων πρέπει να κινηθεί.

Πώς θα τα προλαβαίνει όλα;

Συχνά τα παιδιά καλούνται ν' ανταποκριθούν σε πολλές ασχολίες την ίδια χρονική περίοδο. Όπως είναι το σχολείο, το φροντιστήριο, μια εξωσχολική δραστηριότητα. Μέσα σε αυτό το φορτωμένο πρόγραμμα χρειάζεται να έχει και ελεύθερο χρόνο, για να ξεκουράζεται και να χαλαρώνει. Δεδομένου όμως, ότι βρίσκεται σε μια ηλικία με πολλή ενέργεια, έχει ανάγκη να τη διοχετεύσει κάπου, γεγονός που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Ζωτικής σημασίας, όμως, είναι η συμμετοχή του γονέα σε όλο αυτό. Ο συνδυασμός των παραπάνω στην καθημερινότητα των παιδιών δημιουργεί προβληματισμό και σύγχυση. Για το λόγο αυτό, απαιτείται σοβαρός προγραμματισμός. Προγραμματισμός, ο οποίος θα πρέπει να έχει δύο βασικά σημεία αναφοράς.

Πρώτον, τη διαχείριση του χρόνου και του χώρου του παιδιού, χωρίς να τον χαρακτηρίζει η επιβάρυνση και η υπερφόρτωση και δεύτερον, το χρόνο που οι γονείς μπορούν και επιθυμούν να προσφέρουν. Η συνεννόηση μεταξύ των γονέων είναι το πρώτο στάδιο και είναι αναγκαίο να περιλαμβάνει την αποσαφήνιση των καθηκόντων τους σε σχέση με το παιδί.

Το δεύτερο στάδιο εμπεριέχει την επιλογή της δραστηριότητας, σε σχέση με το πόσες ώρες θα διαρκεί, πόσες φορές την εβδομάδα θα λαμβάνει χώρα, όπως και η απόσταση που θα έχει από το σπίτι της οικογένειας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι συνήθως οι άνθρωποι που στελεχώνουν τον χώρο εκπαίδευσης κάποιου αθλήματος λαμβάνουν υπόψη τους το πρόγραμμα των παιδιών, που ισχύει κατά μέσο όρο, έτσι ώστε να διευκολύνουν την προσέλευση.

Συμπερασματικά, η απόφαση της επιλογής μιας δραστηριότητας προϋποθέτει την απάντηση όλων των παραπάνω. Η πρακτικότητα είναι ένα σημαντικό κομμάτι, που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, έτσι ώστε να οδηγηθούν οι γονείς στην αποτελεσματική επιλογή μιας αθλητικής δραστηριότητας. Θα πρέπει να είναι συνεπείς και να εναρμονίσουν το χρόνο τους αναλόγως.

Η συζήτηση με το παιδί για την επιλογή της αθλητικής δραστηριότητας αποτελεί το κομμάτι εκείνο που θα αποτελέσει για τους γονείς το τελικό συμπέρασμα. Γι' αυτό χαρακτηρίζεται ως το πιο σημαντικό σημείο.

Αρχικά, οι γονείς, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ένα διάλογο με το παιδί τους κάνοντάς του μια απλή ερώτηση. Συγκεκριμένα να το ρωτήσουν αν θα ήθελε να ασχοληθεί με κάποια εξωσχολική δραστηριότητα, παρουσιάζοντας, αν χρειστεί, ένα παράδειγμα για να το βοηθήσουν. Τις πιο πολλές φορές τα παιδιά έχουν άποψη πάνω στο θέμα και μάλιστα γνωρίζουν και λεπτομέρειες. Στις μέρες μας, άλλωστε, τα παιδιά έχουν πολύ περισσότερα ερεθίσματα από ότι παλαιότερα. Είναι κάτι το οποίο προσφέρει η εποχή με τα διάφορα μέσα που προωθεί, με βασικό γνώμονα την ανάπτυξη πνεύματος.

Ακόμη, είναι σημαντικό για τους γονείς να γίνουν προσεκτικοί ακροατές, έτσι ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πως σκέφτεται το παιδί, τι το προβληματίζει, τι του αρέσει ή τι δεν του αρέσει και γιατί. Με το διάλογο και τη συζήτηση είναι δυνατό να καταλήξουν, αμφότεροι, στην επιλογή της αθλητικής δραστηριότητας. Θετικό είναι να παρουσιαστούν οι όποιες ενστάσεις των γονιών, με επιχειρήματα και επεξηγήσεις.

Είναι σημαντικό το παιδί να μην ωθηθεί σε κάτι, που οι ίδιοι οι γονείς θα επιθυμούσαν ν' ακολουθήσουν γιατί αυτό δεν έχει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι αξιώσεις θα πρέπει ν' αρμόζουν στις περιστάσεις. Δηλαδή, ούτε το παιδί να εξιδανικευτεί, γιατί ίσως του δημιουργηθεί άγχος -ενδεχομένως να νιώσει ότι καλείται να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των γονιών του- ή ακόμα και μεγάλη απογοήτευση, αν δεν καταφέρει κάτι που του είχαν παρουσιάσει ότι μπορεί να πετύχειι. Οι γονείς ο φείλουν να δώσουν στη συζήτηση την αξία που της αρμόζει κρατώντας αληθινή και ρεαλιστική στάση.

Τα παιδιά αλλάζουν συχνά διαθέσεις και απόψεις, κάτι που σημαίνει ότι η ελαστικότητα του γονέα στη συζήτηση, θα πρέπει να δεσπόζει, καθώς δεν γίνεται συζήτηση μ' έναν ενήλικα, ο οποίος κατά κοινή ομολογία γνωρίζει τα κίνητρα και το σκοπό μιας απόφασής του.

Επιπλέον, σπουδαίας σημασίας είναι η οριοθέτηση στα παιδιά, κάτι όμως που θα πρέπει να εκφράζεται από τους γονείς, με επεξήγηση και βάσιμα επιχειρήματα. Είτε, είναι κάτι το οποίο έχει να κάνει με πρακτικούς λόγους, είτε είναι ενάντια στην ιδεολογία που πρεσβεύουν οι ίδιοι. Ο διάλογος δημιουργεί τις πιο κατάλληλες συνθήκες, έτσι ώστε η απόφαση σε σχέση με την αθλητική δραστηριότητα να διακατέχεται από όσο το δυνατόν περισσότερη σιγουριά για την επιλογή.

Η παροχή χώρου στο παιδί να εκφράσει τη γνώμη του για κάτι που το αφορά άμεσα, το ενισχύει με αυτοπεποίθηση και το βοηθά στο να καλλιεργήσει την κριτική του σκέψη.

Η υιοθέτηση των παραπάνω πρακτικών και θεωρητικών μέσων προσφέρει σημαντικές πιθανότητες, ώστε η κρίση των γονιών σε σχέση με την κλίση του παιδιού τους και κατ’ επέκταση την επιλογή μια αθλητικής δραστηριότητας, να είναι η σωστή.

Καλλιντέρη Γεωργία

Κοινωνική Λειτουργός

Εκπ. Ψυχοδραματίστρια

(ΨΥΚΑΠ-www.psychodrama.gr)
Αναδημοσίευση από onsports.gr

Σημείωση drapetsonavolley: Πολύ ωραίο άρθρο και γι αυτό το λόγο το αναδημοσίευουμε άλλωστε. Μία παρατήρηση μόνο στο σκέλος της συζήτησης με τα παιδιά για το τι θέλουν αυτά. Τα αφήνουμε να μας πουν τι θέλουν και μετά εμείς επιλέγουμε το βόλει.

Πλάκα κάνουμε, ε;