Υπάρχουν δύο κύριοι διατροφικοί στόχοι στη διάρκεια του παιχνιδιού:
1) η διατήρηση της ενυδάτωσης και 2) η αποκατάσταση της ενέργειας που χρησιμοποιείται, έτσι ώστε να μην «μείνουμε» από δυνάμεις πριν νικήσουμε!
Και οι δύο στόχοι μπορούν συνήθως να επιτευχθούν με την κατανάλωση ενός αθλητικού ποτού περιοδικά ή και σε όποια διαθέσιμη διακοπή στη διάρκεια του αγώνα.
Μια πρακτική δοσολογία που συστήνουν οι Αμερικάνοι (American Dietetic Association and the American College of Sports Medicine) είναι η πόση 4-8 γουλιών υγρού κάθε 15 λεπτά στη διάρκεια του αγώνα. Θέτοντας σαν στόχο την πόση 200-300 ml υγρών στη διάρκεια κάθε time out ή σε κάθε διακοπή ή αντικατάσταση παίκτη, μπορούμε να καλύψουμε τους δυο παραπάνω στόχους.
Το νερό είναι επίσης μια πολύ καλή λύση ενυδάτωσης, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ενέργεια που χάνεται από το ξεκίνημα του ζεστάματος και στη διάρκεια του αγώνα. Αν όμως σκεφτούμε ότι το βόλεϊ απαιτεί επιδεξιότητα, αυτοσυγκέντρωση και άμεσες αποφάσεις και ότι αυτές οι ικανότητες μειώνονται ταυτόχρονα με τη μείωση των αποθηκών υδατανθράκων, τότε σε υψηλού επιπέδου επιβαρύνσεις η κατανάλωση αθλητικών ενεργειακών ποτών αποτελεί μια αναγκαστική συνθήκη.
Η τακτική αποκατάστασης
Η έρευνα έχει δείξει ότι οι παίκτες υψηλού επιπέδου θα πρέπει να θέτουν ως στόχο την πρόσληψη 1 γρ. υδατάνθρακα ανά κιλό σωματικού βάρους μέσα σε 15-30 λεπτά από τη λήξη του αγώνα ή της προπόνησης, για τη διευκόλυνση της γρήγορης αποκατάστασης των μυϊκών αποθηκών γλυκογόνου. Για τους περισσότερους αθλητές αυτό ισοδυναμεί με 60-100 γρ. υδατανθράκων.
Αυτή η αποτελεσματική διαδικασία ξεκινά ακριβώς με τη λήξη του παιχνιδιού, την ώρα που κάνουν διατάσεις, τη μετάβαση στα αποδυτήρια, στη διάρκεια των συνεντεύξεων, ακόμη και στο δρόμο για το ξενοδοχείο ή το σπίτι. Αθλητικά υγρά, φρούτα, μπάρες δημητριακών (sport bars), σάντουιτς, είναι κάποιες από τις επιλογές που έχουμε.
1) η διατήρηση της ενυδάτωσης και 2) η αποκατάσταση της ενέργειας που χρησιμοποιείται, έτσι ώστε να μην «μείνουμε» από δυνάμεις πριν νικήσουμε!
Και οι δύο στόχοι μπορούν συνήθως να επιτευχθούν με την κατανάλωση ενός αθλητικού ποτού περιοδικά ή και σε όποια διαθέσιμη διακοπή στη διάρκεια του αγώνα.
Μια πρακτική δοσολογία που συστήνουν οι Αμερικάνοι (American Dietetic Association and the American College of Sports Medicine) είναι η πόση 4-8 γουλιών υγρού κάθε 15 λεπτά στη διάρκεια του αγώνα. Θέτοντας σαν στόχο την πόση 200-300 ml υγρών στη διάρκεια κάθε time out ή σε κάθε διακοπή ή αντικατάσταση παίκτη, μπορούμε να καλύψουμε τους δυο παραπάνω στόχους.
Το νερό είναι επίσης μια πολύ καλή λύση ενυδάτωσης, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ενέργεια που χάνεται από το ξεκίνημα του ζεστάματος και στη διάρκεια του αγώνα. Αν όμως σκεφτούμε ότι το βόλεϊ απαιτεί επιδεξιότητα, αυτοσυγκέντρωση και άμεσες αποφάσεις και ότι αυτές οι ικανότητες μειώνονται ταυτόχρονα με τη μείωση των αποθηκών υδατανθράκων, τότε σε υψηλού επιπέδου επιβαρύνσεις η κατανάλωση αθλητικών ενεργειακών ποτών αποτελεί μια αναγκαστική συνθήκη.
Η τακτική αποκατάστασης
Η έρευνα έχει δείξει ότι οι παίκτες υψηλού επιπέδου θα πρέπει να θέτουν ως στόχο την πρόσληψη 1 γρ. υδατάνθρακα ανά κιλό σωματικού βάρους μέσα σε 15-30 λεπτά από τη λήξη του αγώνα ή της προπόνησης, για τη διευκόλυνση της γρήγορης αποκατάστασης των μυϊκών αποθηκών γλυκογόνου. Για τους περισσότερους αθλητές αυτό ισοδυναμεί με 60-100 γρ. υδατανθράκων.
Αυτή η αποτελεσματική διαδικασία ξεκινά ακριβώς με τη λήξη του παιχνιδιού, την ώρα που κάνουν διατάσεις, τη μετάβαση στα αποδυτήρια, στη διάρκεια των συνεντεύξεων, ακόμη και στο δρόμο για το ξενοδοχείο ή το σπίτι. Αθλητικά υγρά, φρούτα, μπάρες δημητριακών (sport bars), σάντουιτς, είναι κάποιες από τις επιλογές που έχουμε.
Αναδημοσίευση από diatrofivolleyball.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου